آ‌‌ن‌ها میدانستند رفیق رفیقش را هرگز رها نمی‌کند و برای پیوستن باید از جان گذشت. در دوران دفاع مقدس دوستان زیادی یکی پس از دیگری به رزمندگان اسلام پیوستند و برخی زخم‌هایی در تنشان به یادگار ماند.
عده‌ای از قافله دوستان جا ماندند و تکیلفی دیگر بر عهده داشتند که سال‌ها بعد پس از هجوم تکفیری ها میهمان بی بی زینب(س) در سوریه شدند.
برخی در کنار تیم پزشکی به رزمندگان مقاومت با دل و جان کمک میکردند، بعضی برای بازسازی و احیای یک بیمارستان صحرایی اعزام می‌شدند.
برخی در تله انفجاری گرفتار شده و تعداد زیادی از مدافعان حرم به شهادت رسیدند، نکته قابل توجه این است که شهدا هر کدام مراقب اطرفیانشان بودند، نهایت خواسته‌شان پیوستن به دوستانشان بود.
شهادت عالی‌ترین و والاترین کرامتی است که نصیب بندگان خالص خداوند می‌شود، شهادت پایان بخشیدن به حیات طبیعی و مادی برای دفاع از ارزش‌های والای انسانی و شکافتن قفس کالبد مادی و حرکت به مقام بلند شهودی است.
شهادت نه تنها برای کسانی که توفیق آن را می یابند رستگاری بزرگ محسوب می‌شود، بلکه در بعد اجتماعی آن باعث حفظ و بقای موجودیت نظام اسلامی و ارزش‌های دینی می‌شود.
با گسترش فرهنگ ایثار و شهادت و روحیه شهادت‌طلبی در جامعه و ترویج آن در بین عامه مردم به خصوص نسل جوان می توان به نتایج بزرگی در تثبیت و تقویت پایه های دینی و مبانی اعتقادی و اسلامی رسید.
حال جانبازان و ایثارگران مانده‌اند با کوهی از خاطره، خانواده‌های شهدا مانده اند با مشتی از حسرت و ما هم در اوج مردانگی مردان راه خدا انگشت به دهان مانده‌ایم و شفاعتشان را آرزو می‌کنیم.
