به گزارش سکان نیوز/مرجان محمودی، درباره‌ی علت استعفای خود از پست نایب رییسی فدراسیون دوچرخه سواری بیان کرد: من کم‌تر از دوسال در فدراسیون دوچرخه سواری به عنوان نایب رییس بانوان مشغول به کار بودم. من آن‌جا مسوول بودم اما در واقع اختیاری نداشتم و این من را اذیت می‌کرد. اختیاری برای پیاده کردن برنامه‌هایم نداشتم و تصمیم گرفتم از فدراسیون بروم.

محمودی در پاسخ به این پرسش که چه کارهایی مدنظر داشتید انجام دهید اما اختیار عمل لازم را نداشتید؟ تصریح کرد: برای ارتقا دادن دوچرخه سواری بانوان در تمام زمینه‌ها از مربیگری و داوری گرفته تا مدیریت برنامه‌هایی داشتم همچنین در نظر داشتم سرکشی و تعامل با نواب رییس بانوان هیات‌ها بیش‌تر شود و در واقع تکانی به دوچرخه سواری بانوان بدهیم اما متاسفانه آن موقع که من بودم این اتفاق رخ نداد. بخشی از آن بر می‌گشت به مشکلات اقتصادی که فدراسیون‌ها در یکی دو سال اخیر با آن در گیر هستند و بخشی دیگر به نگاه فدراسیون که چقدر دوست داشت این اتفاق رخ دهد.

او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براین که معتقد است در فدراسیون دوچرخه سواری توجه به بخش بانوان و مردان یکسان نبود؟ تصریح کرد: به نظرم در هیچ کجای جامعه ما نگاه یکسان نیست. در اعزام‌های دوچرخه سواری، ورزشکاران دختر همراه خانم نداشتند؛ مربی خانم کجا باید کسب تجربه کند. داوران خانم ما باید یکی دو مسابقه بزرگ را ببینند و تا زمانی که همین مسابقات کوچک داخلی را قضاوت می‌کنند رشد نمی‌کنند.

نایب رییس پیشین فدراسیون در مورد این که چه مساله‌ای باعث دلسردی او شده بود؟ بیان کرد: وقتی کسی مسوولیتی دارد یا باید برنامه‌ای به او دیکته شود که چه کاری انجام دهد و یا این که به او تفویض اختیار بدهند اما برای من هیچ کدام از این دو مورد اتفاق نیفتاد. من هم می‌خواهم اگر جایی مسوولیتی دارم کار مثبتی انجام دهم اما کم کم انگیزه‌های من کم شد. با جابه‌جایی فدراسیون و طولانی شدن مسافت هم اذیت شدم که البته دلیل آن هم باز به نبود انگیزه بر می‌گردد چون انگیزه نباشد همه چیز آدم را اذیت می‌کند بنابراین دیگر به این نتیجه رسیدم با این شرایط امکان همکاری وجود ندارد.

محمودی در مورد مشکل اساسی دوچرخه سواری بانوان ایران گفت: در بخش همگانی اتفاقات خوبی افتاده است اما هنوز استان‌هایی داریم که مشکل فرهنگی دارند که با تعاملات و گفت‌وگو می‌توان آن‌ را حل کرد. هر چقدر ورزش همگانی بهتر شود، قهرمانی تقویت می‌شود. در بخش قهرمانی نفرات شاخصی داریم مانند سمیه یزدانی و فرانک پرتو آذر که هر چند نتوانستند کسب سهمیه (المپیک) کنند اما موفقیت‌هایی داشته‌اند. اما به نظرم باید به بخش بانوان بیش‌تر توجه کنیم و اگر توجه کم شود بانوان دلزده و دلسرد می‌شوند در این صورت بازگرداندن آن‌ها سخت خواهد شد.

نایب رییس پیشین بانوان فدراسیون درباره‌ی این که به اندازه موفقیتی که بانوان به دست می‌آورد، فدراسیون به آن توجه می‌کرد یا خیر؟ تاکید کرد: به خاطر موفقیت‌هایی که بانوان داشتند نگاه‌ها متفاوت شد. من در جلسه‌های فدراسیون هم بارها عنوان کردم هر چقدر بر روی بانوان سرمایه‌گذاری شود چیزی را از دست نمی‌دهیم چون امکان دسترسی به مدال در بخش بانوان راحت‌تر است. در اعزام‌ها نباید کفه ترازو همیشه به سمت مردان سنگین‌تر باشد و باید به بانوان بها بدهیم. من حتی در نظر داشتم پارا دوچرخه بانوان را فعال کنم چون فکر می‌کنم می‌توانیم در آسیا حرفی برای گفتن داشته باشیم؛ اما متاسفانه اقدامی انجام نگرفت.

او در پایان گفت: از رسانه‌ها تشکر می کنم که پیگیر مسائل ورزش و فدراسیون‌ها هستند. امیدوارم همه دست به دست هم دهیم تا ورزش پیشرفت کند به‌خصوص ورزش بانوان. دوچرخه سواری پر دردسر و پر هزینه است و هنوز چالش‌های فرهنگی را در رابطه با آن داریم و امیدوارم با کمک مسوولان مشکلات آن برطرف شود.