اما داستان کوچ مربیان از فوتبال ایران از کجا شروع شد. «کارلوس کیروش» برای هواداران فوتبال ایران شناخته شده‌ترین چهره بین‌المللی فوتبال به شمار می‌رود. مربی که هم در بخش فنی و هم شیوه رفتار با هواداران یک حرفه‌ای به تمام معنا بود و با میکس حرفه‌ای گری و ادبیات پوپولیستی توانست هشت سال تمام روی نیمکت تیم ملی باشد. حضور در ۲ جام جهانی و کسب پنج امتیاز از ۲ تورنمنت برزیل و روسیه از مهم‌ترین افتخارات کارنامه او به شمار می‌رود.
هر چند که هواداران بازی‌های تدافعی او در برابر ستاره‌های بزرگ و تیمهای قدرتمند جهان را فراموش نخواهند کرد اما او در جام ملت‌ها نتوانست از مرحله حذفی صعود کند و با شکست برابر عراق و ژاپن در ۲ دوره متوالی حکم خروج خود را از ایران امضا کرد. کیروش رفت و کسی در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۷ مایل به تمدید قرارداد او نبود. حتی شوک رسانه‌ای برنامه نود برای این مربی هم کارساز نشد.
پس از کیروش سکان هدایت تیم ملی فوتبال ایران به «مارک ویلموتس» بلژیکی رسید مربی که به اندازه کیروش معروف نبود اما چند بازی تهاجمی در برابر کره‌جنوبی، سوریه، هنگ‌کنگ و کامبوج، نوید پوست‌اندازی را در تیم ملی داد. برخی امیدوار بودند سیستم دفاعی تیم ملی با حضور ستاره‌های بزرگی مانند جهانبخش و آزمون تهاجمی شود اما باخت تیم ملی فوتبال ایران تحت هدایت این مربی به ۲ تیم عراق و بحرین موجب شد تا برخی کارشناسان از انتقاد خود نسبت به سیستم کی‌روشی پشیمان شوند. البته این ۲ باخت موجب نشد تا ویلموتس خود را مقصر بداند بلکه با یک نگاه طلبکارانه قرارداد خود را فسخ کرد. او با شکایت پرونده را به فیفا فرستاده و به نظر می‌رسد که این مربی پول هنگفتی به خاطر ۶ ماه حضور در ایران دریافت کند.
با افشا شدن بخش از مبلغ قرارداد ویلموتس و نتیجه‌گیری این مربی، برخی از مربیان خارجی شاغل در لیگ اعتراض خود را به دستمزد شروع کردند. «آندره آ استراماچونی» که استقلال را از انتهای جدول به صدر رسانده بود به بهانه پرداخت نشدن قرارداد ایران را ترک کرد. هر چند که وزارت ورزش و امور خارجه پیگیر مطالبات او شدند اما سرمربی سابق اینترمیلان پس از دریافت پول رسما با استقلال قطع همکاری کرد.
استراماچونی یکی از بهترین مربیان خارجی استقلال بود که با مبلغ کمتر از ۶۰۰ هزار یورو در سال به نیمکت این تیم رسید.
در ماه پایانی پاییز ۱۳۹۸ و در حالی که ورزش ایران درگیر ماجرای استراماچونی بود در شمال غرب «مصطفی دنیزلی» سرمربی تیم فوتبال تراکتورسازی با یک توافق ۲ جانبه از تیم جدا شد و به ترکیه بازگشت. اکنون «گابریل کالدرون» بدون رقیب بود و نتایج خوبش پرسپولیس را به صدر جدول رساند.
ژانویه در راه بود و مربیان خارجی برای کریسمس به کشور خود رفتند. کالدرون نیز رفت و بازگشتی نیز در کار نبود. او نیز مانند استراماچونی بهانه‌اش پرداخت نشدن قرارداد بود. با رفتن او «یحیی گل‌محمدی» جانشین همبازی سابق «دیگو مارادونا» شد.
شاید هواداران فوتبال مردی به را خاطر بیاورند که نزدیک به ۲ دهه پیش با شال‌گردن قرمز در ورزشگاه آزادی هواداران پرسپولیس را به وجد آورد. «وینگو بگوویچ». این مرد از فولاد به پرسپولیس آمد و با وجود آنکه تیمی پرستاره در اختیار داشت موفق نبود. او در ایران ماند و حدود ۲۰ سال با مردم زندگی کرد. بگوویچ فصل نوزدهم لیگ برتر را با گل‌گهر شروع کرد اما در میانه فصل اخراج شد. او ترجیح داد پس از ۲۰ سال از سرزمین پارس دل بکند و به کشورش بازگشت.
اما در بین مربیان خارجی قرعه شانس به نام یک نفر افتاد. «دراگان اسکوچیچ» سرمربی نفت آبادان نه تنها از ایران کوچ نکرد بلکه از تیم میانه جدولی به سرمربیگری تیم ملی ایران رسید. انتخابی که شاید با انتقاد همراه بود اما دراگان ماند و اکنون سکان‌دار فوتبال ملی ایران است. در کنار اسکوچیچ در حال حاضر «میودراگ رادولوویچ» سرمربی ذوب‌آهن و «میشو کریستیچوویچ» سرمربی شاهین بوشهر هنوز در ایران هستند.
