مجلس یازدهم حال با مشخص شدن ترکیب اعضای کمیسیون‌ها و از آن مهم‌تر انتخاب روسای کمیسیون‌های تخصصی رنگ و بوی جدی‌تری به خود گرفته است. انتخاب هیئت رئیسه کمیسیون‌های تخصصی و به ویژه رئیس کمیسیون از این جهت اهمیت دو چندان دارد که می‌توان با ارزیابی آن به راهبرد آتی کمیسیون مربوطه و جهت گیری اعضای آن در این دوره مجلس پی برد.

صندلی ریاست کمیسیون، همچنان در تصاحب پزشکان

یکی از مهم‌ترین کمیسیون‌های تخصصی که طی هفته گذشته تکلیف هیئت رئیسه آن روشن شد کمیسیون بهداشت و درمان بود. در حالی که در روزهای گذشته و با اعلام کاندیداتوری حسینعلی شهریاری، سید مسعود خاتمی، عبدالحسین روح‌الامینی و سیّد جلیل میرمحمّدی مشخص شده بود که رقابت کرسی ریاست بین ۳ پزشک و یک داروساز خواهد بود.

در نهایت این شهریاری بود که توانست با کسب نیمی از آراء بار دیگر بر صندلی ریاست تکیه بزند. شهریاری در حالی دوره یک ساله ریاست خود را آغاز می‌کند که پیشتر نیز بارها در این جایگاه آزموده شده است. او جراح و متخصص چشم است و پیش از این در ۴ دوره، نمایندگی مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی را عهده دار بوده است.

اتفاقی که اگرچه با توجه به ترکیب اعضای کمیسیون بهداشت و درمان که اغلب پزشک هستند دور از انتظار به نظر نمی‌رسید اما با توجه به شعار مجلس جدید که بنا را بر تحول خواهی و بهبود شرایط به سود مردم گذاشته بود، انتخاب فردی که سال‌ها ریاست این کمیسیون را در دوره‌های قبل بر عهده داشته و به نوعی نماد شرایط نامناسب این کمیسیون در گذشته محسوب می‌شود، امید به اصلاح روند معیوب گذشته را بیش از پیش کمرنگ کرد.

سنگ بزرگ تعارض منافع در مسیر تحول مجلس

یکی از انتقادهای اساسی که توسط کارشناسان به کمیسیون بهداشت و درمان وارد می‌شد، تعارض منافع حاکم بر اعضای آن بود. این کمیسیون در حالی موضوعات مربوط به سلامت مردم و بطور خاص پزشکان را مورد بررسی قرار می‌داد که قریب به اتفاق اعضای آن پزشک هستند و همزمان با نمایندگی، در مراکز درمانی خصوصی و دولتی نیز به طبابت می‌پردازند. اتفاقی که منجر به تصمیماتی همچون افزایش بی رویه تعرفه‌های پزشکان، ناشی از اجرای طرح تحول سلامت و به تبع آن رشد درآمد آن‌ها و افزایش بی سابقه هزینه‌های سلامت در کشور شد که از نتایج آن می‌توان به سوق دادن بیمه‌های درمانی به سمت ورشکستگی و همچنین رشد سهم هزینه‌های درمانی در سبد هزینه خانوار اشاره کرد.

ماجرای مخالفت شهریاری با یک طرح

از دیگر طرح‌هایی که مشخصاً توسط اعضای این کمیسیون، ناکام گذاشته شد، طرح افزایش ظرفیت رشته‌های پزشکی با وجود کمبود شدید پزشک در کشور بود. نکته قابل توجه در این‌باره موضع شهریاری و نقش کلیدی او در مورد طرح‌هایی است که مشخصاً در ارتباط با منافع پزشکان بوده است. به عنوان مثال در تابستان گذشته که طرح افزایش ظرفیت رشته‌های پزشکی که با امضای بیش از ۸۰ نماینده ارائه شد در گفتگوهای مختلف به عنوان مخالف افزایش ظرفیت‌ها حاضر شد و به مخالفت با این طرح پرداخت. این در حالی است که سیستان و بلوچستان، استان حوزه نمایندگی شهریاری، پایین‌ترین سرانه پزشک در کشور را دارد و ساکنین آن در مناطق محروم به حداقلی‌ترین امکانات درمانی از جمله پزشک عمومی و متخصص دسترسی ندارند.

شهریاری در گذشته نیز بارها با اظهار نظرهای خود مورد انتقاد رسانه‌ها قرار گرفته بود. او پیشتر در واکنش به رواج کلیه فروشی به دلیل فقر گفته بود: «چه اشکالی دارد وقتی فرد در فقر است کلیه خود را بفروشد؟»!

هر چند هنوز برای نتیجه گیری درباره سرنوشت کمیسیون بهداشت و درمان در مجلس یازدهم زود است، می‌توان گفت با انتخاب شهریاری به عنوان ریاست مهم‌ترین کمیسیون مرتبط با نظام سلامت، امید به اصلاح ریل گذاری نظام سلامت در کشور که جزو اهداف اصلی مجلس یازدهم عنوان شده بود به پایین‌ترین میزان خود رسیده است.