تعداد اصلاحطلبان تأییدصلاحیتشده در انتخابات کم نیست و برخلاف آنچه خود اصلاحطلبان میگفتند اکنون آنها این امکان را دارند که در رقابت انتخاباتی با تمام توان شرکت کنند زیرا هم سرلیست میتوانند داشته باشند؛ افرادی مانند علی مطهری و مسعود پزشکیان و هم نیروهای سرشناسی به عنوان اعضای لیست میتوانند ارائه دهند. البته آن طور که از خبرها بر میآید اصلاحطلبان میخواهند به توان اصلاحطلبی خود اکتفا نکنند و برای به دست آوردن پیروزی انتخاباتی دستِکم در شهرهای بزرگ که لیست خواهند داد، از توان نیروهای غیراصلاحطلب اما نزدیک به خودشان هم استفاده کنند. اینجاست که احتمال ارائه لیست ائتلافی قوت میگیرد.
طیف روحانی از یک سو و طیف لاریجانی از سوی دیگر دو طیفی هستند که برای ائتلاف اصلاحطلبان مناسب به نظر میرسند. طیف چپ اصلاحات راضی به هیچ گونه ائتلافی نیستند اما نظر آنها چندان مهم هم نیست زیرا آنها اساسا نمیخواهند مشارکت ویژهای در انتخابات داشته باشند و البته در اقلیت عددی هستند اما بدنه اصلی اصلاحطلبی که خواهان مشارکت در انتخابات هستند میتوانند با نیروهای اعتدالی که نزدیک به حسن روحانی هستند ائتلاف کنند. نیروهای روحانی هم بسیار پذیرای چنین ائتلافی هستند و در اینجا توپ در زمین اصلاحطلبان است که راضی به ائتلاف با طیف روحانی بشوند یا خیر. اما وضعیت برای طیف لاریجانی قدری متفاوت است. علی لاریجانی بر خلاف حسن روحانی هنوز پایگاه سیاسی خودش را در بخشهایی از اصولگرایان دارد و اگر بخواهد با اصلاحطلبان وارد ائتلاف بشود شاید پایگاه اصولگراییاش به خطر بیفتد. اصلاحطلبان بدشان نمیآید از سرمایه اجتماعی لاریجانی استفاده کنند و لیستی را ارائه دهند که مورد حمایت لاریجانی هم باشد اما تا اینجای کار لاریجانی به طور رسمی همراهی خودش را یارانش با اصلاحطلبان را اعلام نکرده است. اگر موضع لاریجانی همینطور خنثی باشد احتمال دارد که اصلاحطلبان از نیروهای او حمایت کنند اما در عین حال لاریجانی هم رسما همراهی خود و طیفش را با اصلاحطلبان اعلام نکند تا احیانا دچار هزینه سیاسی نشود.
با این اوصاف از یک سو بسیار محتمل است که اصلاحطلبان با لیستی واحد وارد انتخابات شوند و از آن بسیار بعید است که لیست آنها صرفا محدود به نیروهای اصلاحطلب شود و به احتمال بسیار زیاد ائتلافی در کار خواهد اما هنوز نمیشود گفت که آرایش آن ائتلاف احتمالی دقیقا چه طور خواهد بود.