عرفان خسرویان رئیس دانشگاه فنی و حرفهای در گفتوگویی با بیان اینکه یکی از ضعفهای دانشگاه عدم تناسب رشتهها و توزیع آنها در جغرافیای کشور متناسب با اکوسیستم صنعت و بومِ بخشی است، گفت: اقداماتی با همکاری استانداریها و صنایع در راستای آمایش ملی رشتهها کلید خورده است، به این صورت که محتوا و عنوان بسیاری از کدرشته های درسی اصلاح خواهد شد.
وی افزود: برای آمایش، چند شاخص وجود دارد؛ یکی ظرفیتهایی که خود دانشگاه در بوم دارد و دیگری بحث نیازسنجیها و بازارهای هدف و صنایعی است که در مراکز فنی و حرفه ای وجود دارد، بنابراین این دانشگاه تصمیم دارد که در فصل جدید مدیریت آموزش عالی، از دانشگاهداری عبور کرده و به سمت حکمرانی آموزش عالی حرکت کند.
به گفته خسرویان، برای دانشگاه فنی و حرفه ای مهم است که در فلان شهر یا شهرستان آیا مشکل بیکاری هست یا خیر. با کسب اطلاعات، دانشگاه فنی و حرفهای در شهرستان از طریق آموزش و ایجاد خوشههای کسب و کار در حوزه اشتغال تحرکبخشی انجام میدهد، یعنی یک همکاری بینبخشی با مسئولان محلی و استان در کشور خواهیم داشت که این مفهوم، فراتر از دانشگاهداری صرف است و یک برنامه بین بخشی برای حکمرانی آموزشهای مهارتی در کشور محسوب میشود. با این توصیف یک سری رشته جدید تعریف میشود و کدرشتهها یک چرخه تکمیل و تکامل خواهند داشت.
وی در ادامه افزود: مثلاً یک کدرشته ممکن است چند سال در بازار باشد. بعد، بنا به دلایلی فریز شود، اما چند سال بعد دوباره به بازار برگردد، این یعنی به صورت انعطافپذیر بتوانیم رشتهها را در دانشگاه داشته باشیم. حتی ممکن است یک کدرشته در یک مرکز یا آموزشکده و دانشکدهای چند سال رونق داشته باشد و در حال حاضر، از رونق افتاده باشد، اما در گوشه دیگر از کشور برای آن بستر رشد وجود داشته باشد. پس آن کدرشته را دوباره انتقال میدهیم و برای این کار در ساختار نهادی، ایجاد رصدخانه مهارت برای دانشگاهها را در برنامه قرار دادهایم.
رئیس دانشگاه فنی و حرفه ای درباره رصدخانه مهارتی این دانشگاه گفت: شغلهای مهارتی ممکن است در یک بوم تا یک جایی رونق داشته باشند، بعد بنا به دلایلی، به بوم دیگر انتقال پیدا کنند و در آن بوم رونق یابند. فرآیند حضور شغلها در بومهای مختلف باید رصد شود و رصدخانه دائماً نیاز بازار، نیاز صنایع و اکوسیستم را رصد و رشتههای دانشگاه را پایش و بهروزرسانی میکند.
وی خاطرنشان کرد: پیش از این دانشگاه رسالت داشت که به یک جوان پس از دو سال آموزش مهارتی، مدرک کاردانی بدهد، سپس این فرد رها میشد و از دانشگاه به بازار کار میرفت و مثل فارغالتحصیلان بقیه دانشگاهها خودش میبایست به دنبال شغلش میرفت. حالا ما با پایشی که در رصدخانه انجام می دهیم، در نظر داریم بدانیم هر جوان علاقهمند از زمانی که دانشجوی این دانشگاه میشود برای کدام صنعت بایستی تربیت شود تا پس از فارغ التحصیلی جذب بازار کار شود.