سکان نیوز/ وندالیسم را می‌توان نوعی از اوباشی‌گری دانست که افراد دارای رفتارهای ضداجتماعی مرتکب آن می‌شوند.
وندالیسم به معنای تخریب کنترل نشده‌ی اشیا و آثار فرهنگی باارزش یا اموال عمومی است و یک ناهنجاری اجتماعی به‌حساب می‌آید و دلایل متعددی برای آن عنوان می‌کنند
وندالیسم را در زمره‌ی انحرافات و بزهکاری‌های جوامع جدید دسته‌بندی می‌کنند و آن را عکس عملی خصمانه و واکنشی کینه‌توزانه نسبت به برخی از فشارها، تحمیلات، ناملایمات، اجحاف‌ها و شکست‌ها تحلیل می‌کنند و اغلب صاحب‌نظران و محققان آن را به‌مثابه جنایتی خرد و از انواع بزه‌کاری به شمار آوردند.
در یک طبقه‌بندی کلی می‌توان گفت که در بروز هر نوع آسیب‌های اجتماعی، ازجمله اوباشی‌گری، بسیاری از فاکتورهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مؤثرند و از آن جمله می‌توان به در هم ریختن سنت‌ها و سرعت بسیار زیاد فرا گردهای وابسته به مدرنیته اشاره کرد.
مسائلی نظیر بی‌کاری، فقر، نابسامانی‌های خانوادگی و مشکلات هویتی جوانان به‌طور مستقیم زمینه‌های اجتماعی را برای وجود انواع آسیب‌ها ازجمله اوباشی‌گری در جامعه فراهم می‌کند ضمن اینکه زمینه غیرمستقیم مانند طلاق والدین، اعتیاد والدین و. نیز در بروز این آسیب‌ها مؤثرند.
در بحث اراذل‌واوباش مهم‌ترین اصل آموزش خانواده‌ها و آموزش مهارت‌های زندگی به خود این فرد است، بسیاری از کسانی که تحت عنوان اراذل‌واوباش موردتوجه هستند، مهارت‌های لازم برای ابراز وجود نیاموخته‌اند و درنتیجه به کارهایی مانند ایجاد رعب و وحشت و خشونت روی می‌آورند، درحالی‌که باید با روشی صحیح به آنان آموخت که راه‌های بهتری مانند کسب علم و هنر و مهارت برای جلب‌توجه دیگران وجود دارد.
همچنین تقویت نهاد خانواده، توزیع عادلانه‌ی فرصت‌ها، موقعیت‌ها و ثروت اجتماعی از یک‌سو و هم‌سطح کردن مناطق شهری و از بین بردن مناطق حاشیه و متروکه، از مهم‌ترین ارکان فاصله گرفتن از شرایط آفت‌زدگی و گرفتاری افراد مستعد در باندهای اراذل‌واوباش می‌باشند.
پرویز شعبانی – کارشناس امور اجتماعی
