در تابستان 1971 بود که ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا در یک نشست محرمانه در کمپ دیوید به همراه مشاوران اقتصادی‌اش یک تصمیم تاریخی گرفت و وابستگی ارزش دلار به ذخایر طلای این کشور را پایان داد.
نیکسون با این اقدام به صورت یکجانبه نظام پولی جهان را دستخوش تغییر کرد، حالا با گذشت 50 سال از این اتفاق که از آن به عنوان شوک نیکسون یاد می‌شود، دلار همچنان توانسته جایگاه خود را به عنوان ارز برتر جهان حفظ کند. سؤال اصلی این است که آیا این روند می‌تواند ادامه پیدا کند.
کِنِث روگوف، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد و توماس کابوت، استاد سیاست‌های عمومی همین دانشگاه در باره آینده نظام پولی بین الملل می‌گویند دلار در حال حاضر ارز غالب جهان است و سهم آن بسیار بیشتر از یورو است و در بسیاری از موارد جایگاه آن قوی‌تر از دهه 1950 است. اما نکته اصلی در شرایط کنونی این است که چین تصمیم گرفته که ارزش یوآن را تثبیت کند.
این کارشناسان بر این باورند که به احتمال زیاد در آینده کشورهای آسیایی به استفاده از یک ارز غالب روی خواهند آورد و این ارز دلار نخواهد بود بلکه یوآن چین است و سپس ما وارد یک ساختار جهانی خواهیم شد که یوآن چین در آسیا و یورو در اروپا به عنوان ارزهای غالب منطقه‌ای مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
این مسأله باعث می‌شود تا دلار سهم قابل توجهی از سلطه خود در جهان را از دست بدهد. این اتفاق به طور قطع باعث می‌شود که آمریکایی‌ها ضرر بزرگی کنند. هم‌اکنون آمریکا از محل سلطه دلار بر بازارهای آسیایی منافع خوبی به دست می‌آورند.
