سکان نیوز/ در واقع بالا بودن امید اجتماعی به معنای افتخار، تعلق و نگرش مثبت داشتن به آیندهی جامعهای است که فرد در آن زندگی میکند و مجموعهی مسائل اجتماعی در یک جامعه اگر به درستی مدیریت و کنترل نشود، صرف نظر از افرادی که درگیر این مسائل هستند، کل نظام اجتماعی به واسطهی از دست رفتن امید مردم به بهبود اوضاع در آینده دچار آسیب خواهد شد.
امیدواری را میتوان عقیده داشتن فرد به مشاهدهی نتایج مثبت در اثر رشتهای از رویدادها و شرایط زندگی دانست.
یکی از مظاهر اصلی ناامیدی افراد نسبت به آیندهی شخصی و اجتماعی، میزان تعلق آنان به جامعهای است که در آن زندگی میکنند. در شرایطی که افراد امید چندانی به بهبود شرایط فردی و اجتماعی ندارند، ترجیح میدهند، جامعهی خود را ترک کرده و در یک جامعهی دیگر آرزوهای خود را دنبال کنند، در سالهای اخیر کوچ تعدادی از نخبگان و افراد ماهر و متخصص کشور به کشورهای صنعتی ادامه داشته است که در سطح کوچکتر آن شاهد کوچ سارویها به سمنان برای اشتغال میباشد.
امید به آینده برای هر فرد و جامعهای حیاتیترین موضوع به شمار میرود و برای جوامع با ترکیب سنی جوان اهمیت آن بیشتر است. چرا که عامل حرکت و پیشرفت بوده و نحوهی دستیابی به افق آینده را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
برای کشور ما که افقهای بلند و ایدههای والایی را برای خود ترسیم کرده است امید به آینده برای تحرک و پویایی ضرورت بیشتری یافته است که متناسب با آن باید برنامهریزی و حساسیت لازم وجود داشته باشد.
باید توجه داشت که ناامیدی به آیندهی جامعه ضرورتا به معنای بحرانی بودن شرایط عینی جامعه نیست. امید بیش از آن که به وضعیت عینی جامعه پیوند بخورد به برداشت مردم از این وضعیت ارتباط دارد.
در پرداختن بحث امید اجتماعی که به نوعی به بحث رضایت اجتماعی پیوند میخورد باید توجه داشت که امید صرفا به شرایط عینی محدود نمی شود. امیدوار بودن به آینده علاوه بر ابعاد عینی زندگی اجتماعی شدیدا با تصورات ذهنی، پیش فرضها و تجربهی تاریخی افراد جامعه پیوند میخورد، از نکات بسیار جالب توجه در ایران وجود رضایت نسبی از وضعیت فردی و فراگیر بودن نارضایتی از وضعیت اجتماعی است.
حرکت در مسیر بهبود امید اجتماعی از سویی مستلزم فراهم آوردن زمینههای دسترسی افراد به راه حلهای مشروع برای برآورده کردن نیازهایشان است و از سوی دیگر مستلزم رفع مکانیزمهای تشدیدکنندهی احساس محرومیت نسبی و زمینههای ذهنی تاثیرگذار بر برآورد افراد نسبت به وضعیت حال و آیندهی جامعه است.
اگرچه امید اجتماعی یکی از سه شعار محوری احمد حسینزادگان در زمان معارفهاش به عنوان استاندار مازندران بوده و در این زمینه اقداماتی نیز در سراسر استان انجام شده است اما شیوع ویروس کرونا و کسادی کسبوکارها سبب شده جامعه در زمینه امید اجتماعی دوگام به عقب باز گردد که برای احیای آن اراده جدیتری نیاز است.
پرویز شعبانی – کارشناس امور اجتماعی