رسانه‌های کره جنوبی امروز گزارش دادند وزارت امورخارجه این کشور سعید بادامچی شبستری سفیر جمهوری اسلامی ایران در سئول را فراخوانده تا به اظهار نظر مقامات ایرانی که در واقع موضع هفته گذشته سیدعباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه بوده، اعتراض کند.

موضوع پول های بلوکه شده ایران در سئول که مبلغ آن به حدود هشت میلیارد دلار می رسد مدتی است که به دلیل امتناع دولت جنوبی از بازگرداندن آن به ایران باعث شده مقامات کشورمان واکنش های متعددی اتخاذ کنند.

البته آن طور که منابع کره ای مطرح کردند از نظر فنی سفیر کشورمان به وزارت خارجه این کشور “احضار” نشده و از وی “دعوت” شده است تا درباره “نوع بیان رابطه سئول-واشنگتن” در جلسه سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، به وی اعتراض شود.

موسوی سخنگوی وزارت خارجه اخیراً درباره اقدام دستگاه دیپلماسی برای بازگرداندن پول بلوکه‌شدن ایران در کره جنوبی گفته بود: اخطارهای لازم به کره جنوبی داده شده و صراحتاً اعلام کردیم اگر پول ایران را ندهند غیرقابل قبول است.

وی با بیان اینکه آمریکا به عنوان یک کشور یاغی، ایران را تحریم کرده است و این بهانه کره جنوبی که آمریکایی‌ها مانع می‌شوند پول‌ها وارد ایران شوند قابل قبول نیست، گفت:‌ رابطه این دو کشور به ما ارتباطی ندارد، این‌که بخواهند رابطه ارباب‌رعیتی با آمریکا داشته باشند به ما ارتباطی ندارد.

با این حال، نکته مهم در رویدادی که امروز به بحث داغ رسانه های ایران و کره جنوبی تبدیل شده، تفاوت “احضار” یا “دعوت” سفیر کشورمان به وزارت خارجه کره جنوبی نیست بلکه مهم این است که حالا که مقامات سئول از نوع توصیف موسوی یعنی “رابطه ارباب‌-رعیتی با آمریکا” ناخشنود شده اند، پس باید بتوانند این استقلال رای و حاکمیت خود را ثابت کنند و سریعاً موجبات رفع این اتهام را با بازگرداندن اموال بلوکه شده ایران فراهم کنند.

از سوی دیگر، این اقدام در دعوت یا احضار- یا هر آنچه که اسمش را بگذاریم – دیپلمات کشورمان نشان می‌دهد که پیام ایران به روشنی و جدیتی که باید داده می‌شد به طرف کره‌ای داده نشده است. نباید اجازه داد با بهانه واکنش به اظهارات سخنگو جای مطالبه‌گر و بدهکار عوض شود.

اقدام ایران در این مرحله نباید با مماشات باشد بلکه باید عملی، قوی، درست،‌ بجا و رسا باشد تا طرف مقابل ضمن دریافت پیام جدیت ایران، این مطالبه که بنا بر قوانین دوجانبه و بین‌الملل جای هیچ شک و شبهی ندارد محقق سازد. از سوی دیگر، با توجه به این واقعیت که منافع در مبادلات بین‌المللی حرف اول را می‌زند، کره جنوبی یا هر کشور دیگری که در ایران منافع داشته و ممکن است اسیر تهدیدات آمریکا شوند باید بدانند ایران در کسب مطالبات خود ملاحظات گذشته، حال و آینده را کنار خواهد گذاشت.

البته اقدام وزارت خارجه کشورمان در ماه های گذشته برای “دعوت” از سفیر کره و اعلام اعتراض ایران به وی و همچنین ابراز موضع صریح علی ربیعی سخنگوی دولت در هفته گذشته مبنی بر اینکه “رفتار کره جنوبی قابل درک نیست. افکار عمومی ذهنیت خوبی نسبت به این اقدام دولت کره ندارد و امیدوارم قبل از آنکه دیر شود و تأثیری بر روابط بلندمدت دو کشور بگذارد در این اقدام خود تجدیدنظر کنند” نیز قابل توجه است؛ اما در شرایطی که حال اقتصاد کشورمان به دلیل تحریم های ظالمانه و یکجانبه آمریکا در شرایط نامساعدی به سر می‌برد و تزریق دلارهای بلوکه شده می تواند به حل مشکل کمک کند، انتظار افکار عمومی این است که وزارت خارجه مطالبه 84 میلیون ایرانی را محکم‌تر فریاد بزند.

مقامات کره ای نیز باید به خاطر داشته باشند تحریم های آمریکا همیشه پایدار نخواهد بود و کشورشان چه سود هنگفتی از بازار ایران داشت و چگونه پس از عربده کشی آمریکا به دوستی 60 ساله پشت پا زدند و از ایران خارج شدند؛ به قول این ضرب المثل ایرانی «البته در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد» و بازگشت کره ای ها به بازار پرسود ایران به این سادگی‌ها نخواهد بود. کره‌ جنوبی از اینکه رعیت آمریکا خوانده شود آزرده خاطر است؟ مسئله پیچیده‌ای نیست! موضع مستقل بگیرد و پول ایران را پس دهد؛ ایرانیان در ذهنیتشان تجدید نظر می‌کنند!