به گزارش سکان نیوز/ آیا تا به حال شده که از خودتان بپرسید چرا این همه گریه می کنم ؟ اگر پاسخ شما مثبت است، به اولین چیزی که باید فکر کنید، این است که شما تنها نیستید. فرقی ندارد که از یک رابطه بیرون آمده باشید، اشتباهی در کارتان انجام داده باشید، در تحصیل به مشکل خورده باشید و . . . در هر صورت اشکتان دم مشکتان است، گریه کردن یکی از بهترین راه ها برای ابراز احساسات و مقابله با شرایط سخت زندگی می باشد اما خود عمل گریه تقریبا غیر ارادی است و فرد کمتر توانایی این را دارد که جلوی آن را بگیرد. حال در این قسمت علت هایی را بیان می کنیم که به شما نشان می دهد.

چرا خیلی زود به گریه می افتید؟

 افسردگی

افسردگی یک اختلال روحی است که به علت ناراحتی مداوم در افراد رخ می دهد و باعث گریه غیرمعمول می شود. حال اگر روحیه شما عوض شده و میزان گریه کردن تان نیز افزایش یافته است، بایدمراقب افسردگی باشید که علائم افسردگی شامل ناراحتی، نا امیدی، احساس پوچی، کمبود هیجان،اختلالات و آشفتگی در خواب و خستگی می باشد.

 اضطراب

اختلال اضطراب نیز به معنی ترس بیش از حد می باشد که افراد در این اختلال توانایی تمرکز کافی ندارند و به طور مداوم اشک می ریزند و همچنین در بین بیماران ذهنی بسیار رایج است و 18 درصد از جمعیت برخی کلان شهر ها را تحت تاثیر قرار داده است. اگر فکر می کنید که احساس اضطراب شما بیش از حد است، حتما با یک مشاور متخصص صحبت کنید که درمان های مختلف، داروهایمکمل و سبک زندگی مناسب را به شما پیشنهاد دهد.

ضربه روحی در دوران کودکی

مطالعات انجام شده این گونه نشان می دهد خانم هایی که در دوران کودکی دچار آسیب روحی شدید شدهاند، اغلب بیش از بقیه گریه می کنند و گریه کردن برای آن ها به منزله یک پاسخ طبیعی هنگام رویارویی با مشکلات است و علت آن هم این است که سیستم عصبی سمپاتیک این افراد آسیب روحی واضطراب را همزمان با هم تجربه کرده است. حال فرقی ندارد که این آسیب روانی چقدر بزرگ یاکوچک بوده است، در هر حالت تحمل آن برای این فرد در دوران کودکی بسیار سنگین بوده است.

 استرس

استرس شما زمانی افزایش پیدا می کند که با یک موضوع ناراحتک ننده، خبر بد یا آشفتگی هایی روبرو شوید. زمانی که بدن با احساسات قوی روبرو می شود، مغز او مدام در حال تجزیه تحلیل قوانین موجود می باشد و در نتیجه این تلاش را برای مقابله با سرازیر شدن اشک ها نشان می دهد. استرس همچنین سطح کورتیزول را بالا می برد که باعث افزایش حساسیت فرد و عکس العمل شدیدتر او نسبت به مسائل و شرایط استرس زا می شود.

 شخصیت

هر انسانی شخصیت منحصر به فرد خود را دارد که مجموعه ای از رفتارها، برخورد ها و تفکرات او می باشد. تفاوت های بیولوژیکی و فیزیولوژیکی در ساختار مغزی فرد روی شخصیت و حساسیت اوتاثیرگزار است که می تواند اشک ریختن او را افزایش دهد و متخصصان تنها به این موضوع واقف هستند که دستگاه لیمبیک هنگام اشک ریختن و گریه کردن درگیر می شود و بنابراین افراد با استرس و حساسیت بیشتر از لحاظ ژنتیکی بیش از بقیه گریه می کنند. هرچقدر فرد احساس بیشتری داشته باشد، به محیط خود حساس تر می شود و تقریبا 15 تا 20 درصداز مردم دنیا در دسته انسان های حساس قرار می گیرند که این افراد در برابر نظرات دیگران ضعیفتر نیز می باشند.

 تغییرات هورمونی

پیش از این هم در بخش سلامت نمناک اشاره داشتیم که هورمون ها در بدن هرکس نقش بسیار مهمی در جسم و روح او دارد. هورمون ها همچنین انتقال دهنده پیام های شیمیایی هستند که می توانند پیام گرسنگی ، میل جنسی، احساسات و روحیه را ارسال کنند. حال اگر اختلالی در میزان هورمون های مختلف ایجاد شود، ممکن است که فرد بیش از همیشه درمعرض به گریه افتادن باشد که در خانم ها این مسئله زیاد رخ می دهد، مثلا بعد از زایمان، قاعدگی، بارداری و یائسگی میزان هورمون خانم ها بالا پایین می شود و در نتیجه حساسیت آن ها افزایش خواهدیافت.

 اجتماعی شدن

طبق مطالعات انجام شده خانم ها در لمس احساسات وسیع تر و گسترده تر از آقایان عمل می کنند. خانم های اجتماعی نیز راغب به کشف کردن، حرف زدن در مورد مسائل و نشان دادن احساسات خود درسنین جوانی هستند و این موضوع به این معناست که گریه کردن برای آن ها به معنای نشان دادن غم، ناراحتی و آسیب پذیری می باشد و آداب و رسوم فرهنگی نیز در نشان دادن احساسات توسط افراد موثراست، مثلا پسران به دلیل تربیت شان اشک و گریه خود را پنهان می کنند، در حالی که دختران درفراغ بال گریه می کنند و در این زمینه از کسی خجالت نمی کشند.

 تاثیر PBA یا ناخویشتن داری عاطفی

این مشکل یک وضعیت عصبی است که روی احساسات فرد بعد از آسیب دیدیگی تاثیر می گذارد وباعث آشفتگی در مغز و کنترل احساسات او می شود. اگر قبلا عادت به گریه کردن نداشتید اما اکنون دم به دقیقه گریه می کنید و یا در خندیدن هم افراط دارید و روحیه شما در وضعیت ثابتی به سر نمی برد، احتمالا به این وضعیت مبتلا شده اید. این موضوع می تواند به دلیل آسیب دیدگی های مغزی، آسیب به اعضای بدن ، جنون و . . . باشد که البته این وضعیت بسیار نادر است.