به گزارش سکان نیوز ، پیرحسین کولیوند، رئیس اورژانس کشور در برنامه «فرمول یک» ،گفت: به محض اینکه مطلع شدیم یک سری بیمار در قم مبتلا به کرونا شده اند و علائمشان مثبت است، برای ایجاد شرایط بهتر و فراهم سازی کیفیت خدمات با دکتر لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی به قم سفر کردیم. تا دیروقت در قم ماندیم تا هم بیمارستان‌ها را به روز کردیم و هم توانستیم همراهان بیماران را از کنار بیماران جدا کردیم. خیلی سخت بود. مردم نمی‌پذیرفتند که از کنار بیمارانشان جدا شوند و برایشان غیر قابل تصور بود که خودشان هم ممکن است مبتلا شود.
کولیوند گفت: یکسری امکانات حفاظت فردی برای همکارانمان نیاز بود که برایشان فراهم کردیم. در هر صورت تقریبا قم را به شرایط پایداری برای خدمت رسانی تبدیل کردیم. وقتی به تهران برگشتم و چند تا از بیمارستان ها را که دیدم متوجه شدم تهران هم شرایط ویژه ای دارد و نیاز به مراقبت ویژه ای دارد. با وزیر بهداشت هماهنگ کردم. قرارگاه های مختلف مبارزه با کرونا تشکیل شد.
وی افزود: بلافاصله ستادها برگزار شد و قرارگاه های مختلفی تشکیل شد تا بتوانند خوب کنترل و درمان کنند و انصافا تیم بهداشت و درمان از خودگذشتگی و ایثارگری کرد. مردم و بقیه دستگاه ها و مسئولان هم پای کار آمدند. رسانه ملی هم خوب کمک کرد. تجربه ای نداشتیم و وقتی بر بالین بیماران حاضر می شدیم برای همکارانمان باعث تقویت روحیه می شد و اگر نواقصی داشتیم آن نواقص برطرف می شد. مواجه زیادی با بیماران و خستگی که در تنم بود باعث شد 14 روز بعد از سفرم من هم مبتلا شدم. در آن 14 روز مشغول خدمت رسانی بودم. در ابتدا فکر کردم علائم بی خوابی است.
رئیس اورژانس کشور در ادامه بیان کرد: تقریبا از دوشنبه ای که ساعت 2و نیم ظهر در بیمارستان بستری شدم تا 11 شب بیهوش شدم و به کما رفتم و تا 14 روز در کما بودم. در شب درصد تبادل اکسیژن من به 34 درصد رسیده بود. همه شبکه های مجازی پر شده بود و دهن به دهن می چرخید که هر لحظه امکان فوت من زیاد است. حتی پزشکانی که از کنار من می رفتند بعدا برای من تعریف کردند که وقتی داخل بخش می رفتند گریه می کردند که تا یکی دو ساعت دیگر تمام می شود و بعید است بتواند به حیات خود ادامه بدهد.
وی افزود: فکر می‌کنم لطف خدا و دعای خیر همه مردم به ویژه خانواده شهدا باعث شد زنده بمانم. چون بعد که هوشیار شدم و می توانستم حرف بزنم مادران شهدا و جانبازان نخاعی می گفتند ما نذر کردیم و نیایش کردیم و از خدا خواستیم تو را نجات بدهد. یکی از مادران شهید می گفت به خدا گفتم سه تا از بچه هایم را گرفتی این یکی را نگیر. خدا فرصت دیگری به من داد که بتوانم خدمت رسانی کنم و آنچه که حق مردم است و دینی که بر گردن من است را انجام بدهم.
وی اظهار کرد: واقعیتش این بود که پیش از ابتلا به این بیماری آن را به این سختی باور نداشتم. باور ما این بود که این بیماری بیماری مهلکی است و ویروس خطرانک و ناشناخته ای است. تیم ها تجربه درمان نداشتند. از زمانی که دانشجویان ایرانی را از چین وارد کشور کردیم پیش بینی هایی کردیم. بعد از آمدن این دانشجویان کارکنان هتل و مدیر هتل هم از هتل رفتند. عزیزان فوریت های پزشکی تهران هتل داری کردند به خاطر تجربه ای که در حج داشتند. دکتر اصفهانی در حج مدیر هتل بود و 24 نفر از تکنسین های فوریت های پزشکی کار خدمات هتل، تمیزکردن اتاق ها و پخت غذا را انجام می دادند.
کولیوند تصریح کرد: فکر می‌کنم اگر نوجوانان و جوانان کشور می‌خواهند بدانند که ایثارگری رزمندگان در دوران دفاع مقدس چگونه بود و چطور جهاد می‌کردند می توانند کادر درمان، حتی خدمات و نگهبان‌های بیمارستان را ببینند که چطور از خودگذشتگی می‌کنند. فرق نمی‌کند بیمار چه سنی باشد و از چه مذهبی شبانه روز کار می‌کنند. خستگی را خسته کرده‌اند. تیم درمان تیم محدودی است. تولید هم نمی‌شود. اینطور نیست که اراده کنیم و پرستاری که 4 سال باید درس بخواند دو ماه بعد از درس خواندن وارد بازار کار شود. پزشکان و کادر درمان هم مبتلا شده‌اند. با این حال برای درمان بقیه کم نگذاشته‌اند. ما در این مسیر شهید داده ایم و بر اثر همین ویروس تعدادی از همکارانمان را از دست داده ایم. علیرغم اینکه این افراد مجبور هستند برای مراقبت های درمانی دو یا سه هفته بستری شوند ولی برای درمان بقیه کم نگذاشته اند.
این مدیر حوزه سلامت افزود: برای مثال در بخش اورژانس اگر بچه‌ها به صورت شیفتی و 24- 48 کار می‌کردند دیگر نمی‌رفتند و کلا می‌ماندند. 24 ساعت کار می‌کردند و 12 ساعت در همان محل استراحت می‌کردند و دوباره کار می‌کردند. تلفن‌های اورژانس ما 4 برابر شده بود. تا امروز یک بیمار نیست که از ما آمبولانس و یا خدمات اورژانس خواسته باشد و ما در اختیارشان نگذاشته باشیم. کارهای اصلی ما فوریت های پزشکی است و در مواقع بحران مثل کرونا، سیل، زلزله و دیگر موارد کم نگذاشته‌ایم. تا حالا نشده است بیماری به علت بی پولی پشت در بیمارستان بماند. به علت کمبود تخت پشت در بماند. تا به حال نشده است بیماری برای نداشتن پول نتواند کرونا را درمان کند. هر مرکز درمانی و بیمارستان های کل کشور هیچ فرقی نمی‌کند.
او در ادامه بیان کرد: از 14 روزی که در کما بودم هیچ چیزی در خاطرم نیست ولی پزشکانی که بالای سرم بودند شبانه روز بالای سر من بودند و دو نفر مبتلا شدند. الان هم خداراشکر خوب هستند. نگران من بودند و فکر می‌کردند زنده نمی‌مانم. ولی تقدیر توسط خداوند طور دیگری رقم خورد. این ویروس شناخته شده نیست و واقعا مشخص نیست که تغییر پیدا می کند یا نه، گرچه سطح آنتی بادی بدن بالاست ولی ممکن است که آلودگی مجدد سراغ ما بیاید. باید مراقبت ها انجام شود. ولی کار ما طوری است که در میدان جنگ هستیم. باید در کار کم نگذاریم و بیشتر از قبل کار کنیم. باید جانمان را فدای مردم کنیم.
رئیس اورژانس کشور گفت: رفتار این ویروس غیرقابل پیش بینی است. روزهای اول دکتر نمکی که تخصصش همین است تذکر می داد علائمی که بروز می دهد همین علائم است. گاهی علائم ریوی و ضعف عضلانی می دهد. چیزی که فکر نمی کنید به وجود می آورد. به هیچ سنی هم رحم نمی کند. من تا 16 فروردین نمی توانستم سرپا بمانم. فیزیوتراپی و توان بخشی را شروع کردم و هنوز هم ادامه دارد. بردار زاده ام الان بستری است و دچار کرونا شده است.