به گزارش سکان نیوز ،در روزهای اخیر، استاندار محترم مازندران و برخی معاونین ایشان در سخنانی اعلام کردند که:
«استان مازندران را به کارگاه عمرانی تبدیل کرده‌ایم.»
اگرچه اجرای پروژه‌های عمرانی و زیرساختی بخشی از فرآیند توسعه است، اما تقلیل مفهوم “توسعه” به صرفاً ساخت و ساز، اشتباهی راهبردی است که در بلندمدت می‌تواند به زیان استان تمام شود.
توسعه فقط بتن و آسفالت نیست!
آنچه از سخنان مسئولان برمی‌آید، نشان می‌دهد که هنوز نگاه غالب در مدیریت استان، توسعه را مترادف با اجرای پروژه‌های فیزیکی (جاده، پل، آسفالت، ساختمان، و…) می‌داند. در حالی‌که توسعه، مفهومی چندبُعدی است و مولفه‌هایی چون:
عدالت اجتماعی
مشارکت مردمی
تقویت سرمایه انسانی
توسعه فرهنگی و علمی
پاسداشت محیط زیست
تقویت اقتصاد بومی و پایدار
را نیز شامل می‌شود.
مازندران در برابر توسعه ناپایدار آسیب‌پذیر است
مازندران استانی با منابع طبیعی محدود، تنوع زیستی حساس و ظرفیت‌های بومی منحصر به فرد است. تبدیل آن به “کارگاه عمرانی”، بدون مطالعات پایداری، تبعاتی جدی دارد:
تخریب محیط زیست و منابع آب و خاک
افزایش ترافیک و ساخت‌وسازهای بی‌ضابطه
نادیده گرفتن اولویت‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مناطق مختلف
تضعیف گردشگری پایدار و اقتصاد روستایی
🗣️ توسعه از دل جامعه می‌جوشد، نه از دل قراردادهای پیمانکاری!
آیا بهتر نیست به جای تمرکز افراطی بر پروژه‌های عمرانی، به توسعه‌ی انسانی، مشارکت جوانان، ارتقای بهره‌وری کشاورزی، توسعه گردشگری محلی، و تقویت نهادهای مدنی بپردازیم؟
استانداری باید تسهیل‌گر گفت‌وگو با مردم و نخبگان باشد، نه صرفاً مجری پروژه‌های پرهزینه که بعضاً اثر ملموسی در زندگی مردم ندارند یا پس از افتتاح، بدون بهره‌بردار می‌مانند.
نتیجه‌گیری:
افتخار به “کارگاه عمرانی شدن استان” نه تنها کافی نیست، بلکه اگر این نگاه اصلاح نشود، می‌تواند به یک “خطای راهبردی در مدیریت توسعه” تبدیل شود.
لازم است استاندار محترم، به جای شعارهای عمرانی، الگوی توسعه پایدار، عدالت‌محور و مردم‌پایه را در پیش بگیرند.
