برخی گروه‌های اصولگرایی در هفته‌های اخیر به واسطه تاکید بر رقابت درون جریانی توجه‌ها را به خود جلب کرده‌اند. دلیلش نیز روشن است؛ رویکرد این گروه‌ها تیشه‌ای به ریشه وحدت است و آسیب‌های مشارکت اصولگرایان با لیست‌های جداگانه در انتخابات نیز نیازی به برشمردن ندارد. خاصه اکنون که طیفی از اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گراها عزم خود را برای ورود به رقابت‌های انتخاباتی پیش رو جزم کرده‌اند.
در این بین اما فعالیت‌های «شریان» بیش از سایر گروه‌ها اهمیت پیدا می‌کند چراکه این جریان با محوریت مهرداد بذرپاش یعنی وزیر راه و شهرسازی فعال است و رئیس دولت محترم نیز پیش‌تر تاکید کرده بود که دولت قصد مداخله در انتخابات را ندارد.
با گذشت زمان و نزدیک شدن به انتخابات اما انگار شاهد تغییراتی در رویه مورد اشاره هستیم. چنانچه طیف سیاسی برآمده از دولت با کلیدواژه «مجلس قوی» که از قضا پیش از این توسط ابراهیم رئیسی مورد تاکید قرار گرفته بود؛ فراخوان داده تا از میان همفکران خود نامزد انتخاباتی جلب کند.
این مهم در حالی است که طبق شنیده‌ها، جریان شریان برنامه انتخاباتی گسترده‌ای دارد و عزم کرده که با کسب کرسی‌های بیشتر در مجلس، همچنین همراهی با چهره‌هایی مثل علی نیکزاد برای کسب کرسی ریاست خیز بردارد.
اینکه شریانی‌ها و دیگر گروه‌های پیشرو در جریان اصولگرایی با اصرار با ارائه لیست‌های جداگانه خود به کجا می‌رسند و چقدر از کرسی‌های خانه ملت را تصاحب می‌کنند بعدا معلوم خواهد شد اما آنچه که از همین حالا مسلم و عیان است، آسیب‌های قدرت گرفتن جریان برآمده از دولت در مجلس است. این موضوع قطعا از اعتبار خانه ملت و استقلال قوه مقننه خواهد کاست یا حداقل اینکه شائبه وابستگی مجلس به دولت را پررنگ خواهد کرد.
