به گزارش سکان، عقیل امامی در یادداشتی اظهار داشت؛ آمریکا در حالی در سال ۲۰۱۸بصورت یکجانبه از توافق نامه برجام که خود مبدع آن بود خارج شد که طرفهای دیگر بر غیر قانونی بودن خروج کاخ سفید از این معاهده الزام آور تاکید ورزیدند و اکنون اعمال فشار از طریق شورای امنیت سازمان ملل متحد برای فعال کردن مکانیزم ماشه با هدف بازگرداندن تمامی تحریم های بین المللی علیه کشورمان نشانه ناامیدی دولت ترامپ از بی نتیجه بودن تلاشهایش در این راستا ارزیابی می شود.
به عقیده کارشناسان ،دولت آمریکا زمانی میتوانست براساس مواد ۲۶ و ۳۶ معاهده برجام از آنچه نقض برجام توسط ایران عنوان می کند به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت کند که سازو کار طراحی شده در این مسیر یعنی ارجاع آن به کمیسیون مشترک و بررسی های فنی در جلسات وزرای خارجه را پست سر گذاشته باشد تا از این رو خواسته بلاوجه خود را پیش ببرد.
حال صرفنظر از چرایی گنجاندن چنین مکانیزمی در معاهده ۱۵۹ صفحه ای برجام که آمریکا مسئولیت داوری آن را عهده دار است و این مهم از منظر حقوقی اشکالات فراوانی دارد،باید از دیپلماتهای کار کشته ایرانی پرسید شما چه مکانیزمی را برای مقابله با بد عهدی و یکجانبه گرایی طرف مقابل در توافق نامه لحاظ کردید؟!
همچنین مطابق گفته وزیر خارجه روسیه اگر طرف ایرانی در مذاکرات برجام با پیشنهاد حذف تحریم های تسلیحاتی ۵ ساله موافقت می کرد، حداقل امروز بهانه کنونی از دست دشمن شماره یک ملت ایران خارج می شد و پیشبرد برجام با همه اشکالات و نواقص حقوقی آن دچار مشکل نبود.
اگر حافظه دست اندرکاران توافق برجام یاری کند میدانند که برجام صرفا برای رفع مشکل تبادلات بانکی و رفع تحریم های ظالمانه به امضاء رسید و امروز می بینیم نه تنها اثری از رفع مشکلات قبلی نیست بلکه بر شدت آن نیز افزوده شد و همین مسئله به ناکارآمدی مدیریت اجرایی در داخل دامن زده است.
سئوال دیگری که در این میان باید مورد توجه قرار گیرد اینکه چرا با وجود بدعهدی مکرر و اثبات شده دولت قانون گریز آمریکا در مواجه با برجام ، کشورمان نتوانسته به کمیسیون مشترک برجام شکایت و حقوق از دست رفته خود را استیفا کند.
بی گمان کشورمان چه با برجام یا بی برجام و در سایه تدابیر عزتمندانه و راهگشای ولی امر مسلمین جهان در مسیر ترسیمی اعتلای خود طی طریق خواهد کرد اما دست یابی به قله های رفیع بالندگی بویژه در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی نیازمند مجاهدت و ایستادگی است که باید با بهره گیری از سلوک علوی و حسینی ذوالفقار ولایت شهید حاج قاسم سلیمانی مورد اهتمام دست اندرکاران این عرصه قرار گیرد.
نکته در خود در شرایط کنونی چگونگی مواجهه دست اندرکاران سیاست خارجی کشورمان با خیره سری و یکجانبه گرایی مفرط آمریکا است که می طلبد با خروج از قوانین پادمانی و مقررات ام پی تی که اجرای تعهدات و سیاستهای داوطلبانه در برابر آژانس انرژی اتمی تلقی می شود ، به دهن کجی ترامپ و پادوهایش در شورای امنیت سازمان ملل متحد پاسخ قاطع و انقلابی داد.
به هر روی در شرایط حساس کنونی نباید با تکیه بر مفاهیم خشک و بی روح دیپلماتیک به استقبال شرایط دشوارتر رفت بلکه باید با عقلانیت انقلابی و تمرکز بر مصالح پایدار نظام و انقلاب از طریق فعال سازی دیپلماسی پارلمانی و دولتی علاوه بر خنثی سازی تلاش های جدید جبهه آمریکایی صهیونیستی ، منافع آینده جمهوری اسلامی ایران را در بهترین شرایط تامین و تثبیت کرد.
