به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی بابل، دکتر تیرگر گفت: انسان موجودی خونگرم است و به همین دلیل دمای بدن او باید در محدوده باریکی، حدود 37 درجه ثابت بماند و در فصل تابستان، کشاورزان و باغداران، کارگران ساختمانی و بسیاری از افرادی که در هوای آزاد کار می کنند علیرغم تحمل گرمای هوا ناچار به فعالیت بدنی هستند و این موضوع آنان را در معرض اختلالاتی مانند عرق جوش، ضعف، گرفتگی عضلانی و حتی گرمازدگی قرار می دهد که با توجه به جدی بودن خطرات و از سویی قابلیت پیشگیری از آنها، در ادامه برخی از اقدامات لازم ارائه شده است.
دکتر آرام تیرگر عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل با اشاره به اینکه کار در هوای آزاد و طی فصل تابستان بدلیل قرار گرفتن در معرض گرما و احتمالا” رطوبت زیاد با خطرات مختلفی همراه است، بیان داشت: بدن انسان در نتیجه کار مداوم در محيط گرم تا حد مشخصي مي تواند خود را با گرما سازگار کند. بعد از ایجاد سازگاری، انجام يک فعاليت مشخص، فشار کمتري را بر بدن از جمله سيستم قلبي– عروقي وارد مي کند.
وی ادامه داد: در ضمن، نیروی کار مقدار بيشتري عرق مي کند و بهتر مي تواند دماي بدن خود را در حد طبيعي نگهدارد. البته ایجاد سازگاری در بدن نیازمند حداقل دو ساعت مواجهه در هر روز برای مدتی حدود دو هفته است.
دکتر تیرگر اذعان داشت: کار در ماه های گرم مخصوصا”در هوای آزاد ممکن است بدلیل عرق کردن، موجب از دست رفتن مقادیر زيادي از آب بدن شود. از انجائیکه معمولا” افراد به اندازه کافي احساس تشنگي نمي کنند و به بیانی دیگر احساس تشنگی نشانگر خوبی برای تعیین کم آبی بدن نیست، بهتر است هر نیم ساعت حدود 200 ميلي ليتر (تقریبا” یک لیوان) آب نوشیده شود.
دکترای بهداشت حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی بابل با ذکر این نکته که گاهی از اوقات اندازه گیری دمای داخلی بدن و یا اندازه گیری ضربان قلب روش مناسبی برای ارزیابی آثار گرما بر انسان خواهند بود، افزود: دمای مرکزی بدن برای افراد تطابق یافته و سالم نباید بیش از 5/38 درجه سانتیگراد و برای افراد تطابق نیافته نباید بیش از 38 درجه باشد و همچنین ضربان قلب یک دقیقه پس از قطع کار و فعالیت نباید بیش از 124 ضربه در دقیقه باشد.
دکتر تیرگر اذعان داشت: بر اساس نتایج یک بررسی، حدود نیمی از موارد اختلالات ناشی از گرما در همان اولین روز کار و مواجهه با گرما رخ می دهد.
وی با ذکر این نکته که توصیه بر آن است که بعنوان اولین اقدام همه نیروهای کار آموزش ببینند، ادامه داد: افرادی که در هوای گرم و فضای آزاد کار می کنند باید با خطرات کار در محیط گرم، علایم اولیه اختلالات، نکات مربوط به لباس مناسب و تجهیزات حفاظتی، چگونگی استفاده از آب و جبران مایعات بدن و همچنین کمک های اولیه در موارد لزوم آشنا باشند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل در خصوص علائم هشدار دهنده خطرات گفت: که گرفتگی عضلات، احساس خستگی، ضعف، اختلال در تمرکز، سردرگمی، سردرد، سرگیجه، تهوع، ضربان قلب سریع نمونه هایی از علائم احتمال رویارویی با مشکل هستند. این علایم هشدار دهنده را باید جدی گرفت و بلافاصله به مکان خنک رفت. مقدار زیادی آب نوشید و اگر حال فرد بهتر نشد باید به فکر درخواست کمک از تیم پزشکی بود.
دکتر تیرگر ادامه داد: برنامه ريزي کار در ساعات خنک تر روز، استراحت منظم حین کار و در محيط خنک از دیگر اقدامات جهت پیشگیری از گرمازدگی می باشد.
دکترای بهداشت حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی بابل با اشاره به اینکه همیشه باید برای جبران آب از دست رفته از بدن، آب یا دیگر مایعات نوشید، گفت: برای سازگاری با گرما بهتر است مدت کار در محیط گرم به تدریج زیاد شود و همیشه زمانی را باید برای استراحت ( محلی سایه و خنک) در نظر گرفت و همه افراد شاغل در هوای آزاد و محیط های گرم باید با علائم اختلالات ناشی از گرما، راههای پیشگیری، و کمک های اولیه آشنا باشند.
وی در پایان توصیه نمود: بدون توجه به احساس تشنگی، هر نیم تا یک ساعت یک لیوان کامل آب با دیگر مایعات را بنوشید و بطور کلی به ازاء هر دو ساعت کار در محیط گرم، 10 تا 15 دقیقه استراحت در محلی سایه و ترجیحا” خنک انجام شود.
