سکان عموماً از یک تیغه و میله و لولا تشکیل شده و به پاشنهٔ شناور متصل است و در زیر آب قرار دارد. سکان به بدنه ناو یا هواپیما لولا شده‌است و با حرکت دادن دسته یا اهرمی به چپ و راست می‌چرخد. این صفحه جریان شاره را در اطراف بدنه ناو یا هواپیما تغییر می‌دهد و بدین وسیله جهت حرکت آن را عوض می‌کند.
به فن و مهارت هدایت کشتی، سکان‌داری گفته می‌شود. سکاندار با استفاده از اهرمی به نام دسته‌سکان به هدایت ناو یا هواگرد می‌پردازد. دسته‌سکان، اهرم یا بازو یا فرمانی است که از آن برای حرکت دادن تیغهٔ سکان استفاده می‌کنند. جهت‌دهی دسته‌سکان می‌تواند مستقیم یا غیرمستقیم (با دستگاه و از راه دور) صورت بگیرد. موقعیت دسته‌سکان یا فرمان سکان نسبت به خط میانای شناور amidships موقعیت سکان نامیده می‌شود. حداقل سرعتی که در آن سکاندار می‌تواند شناور را با دستورهای سکان هدایت کند سرعت سکان‌داری steerageway نام دارد.
برای تغییر دادن موقعیت سکان دستورهایی به سکاندار داده می‌شود و به آنها دستورهای سکان گفته می‌شود. آمادگی واکنش شناورِ درحال‌حرکت به تغییر جهت سکان نیز سکان‌پذیری steering qualities نام دارد.
به تمامی تجهیزاتی که عملکرد آنها به حرکت تیغهٔ سکان منجر می‌شود اصطلاحاً سکان‌افزار گفته می‌شود.
