هدایت مظلومی در یادداشتی نوشت؛ در میان درگیری‌های روزمره هر زمان صحبت از شهید می‌شود اولین چیزی که ذهنمان را درگیر می‌کند و در خاطرمان نقش می‌بندد، شجاعت‌ها و دلاوری‌های مردان و زنانی از جنس و رنگ معنویت و خداگونگی است، لحظه‌ای درنگ و اشکی که از گوشه چشم جاری می‌شود بیانگر این است که همه ما به شهدا غبطه می‌خوریم…
واژه شهید و شهادت با پیروزی انقلاب اسلامی شکل ویژه‌تری به خود گرفت و پرچم انقلاب و میهنمان رنگ سرخش را مدیون خون شهداست، افرادی از جنس مردم کوچه و بازار به رهبری امام خمینی(ره) گوش به فرمان امام به جنگ با لشکر کفر رفتند و پس از رحلت امام نیز فرزندانشان نگاهشان را به فرمان مقام معظم رهبری مدظله العالی دوختند…
شهدا، تفسیر مجسم باران، بر شوره زار غفلت زمین هستند و راز جاری ماندن شهدا، چیزی جز جوشیدن از چشمه‌ای به نام عشق نیست. شهادت، کلاس همیشه دایر حرکت است که تمامی انسان‌ها را در هر برهه از زمان، در خویش ثبت نام می‌کند و شهدا، محصلان برگزیده این مدرسه‌اند.
شهدا، رفتند و رسالتی از جنس آگاهی و حرکت را بر دوش ما باقی گذاشته‌اند. شهادت، مرز زمین و آسمان است و شهدا، مرزبانان هماره بیداری. شهیدان، پیامبران حماسه انسانیت‌ هستند که ما را مسئولیتی ممتد که در لحظه لحظه زندگی‌مان جاری است، نازل فرموده‌اند. این خاک سالهاست که شهید می‌دهد، شهدایی از سراسر کشور با هدف ایجاد امنیت درون مرزی، حفظ جان و مال و ناموس هم وطنان و حفظ و حراست از ارزشهای اسلام و نظام اسلامی.
کمی از دیار شهیدپرور مازندران بگوییم. از این دشت لاله‌خیز، از استانی که زیر لوای سرسبزش بلندقامت ترین سروها را در راه این انقلاب فدا کرد… مازندران قریب ۱۰ هزار و ۴۰۰ شهید دوران انقلاب، دفاع مقدس، ترور، مکه و منا، دفاع از حریم عصمت و ولایت، امنیت و سلامت تقدیم میهن اسلامی کرده است، کاروان‌های اعزامی از مازندران طی هشت سال دوران دفاع مقدس با شجاعت راهی عرصه‌های نبرد می‌شدند و در راه بازگشت جای خالی برخی‌ها با گل، چفیه و پلاک یا سربند خونی پر می‌شد..‌.
این شهدا با فداکاری و جانفشانی جنگ را به نفع انقلاب اسلامی تمام کردند، ولی این پایان ماجرا نبود، شهدای دیگر در صف شهادت ایستادند از دامان مادران غیور و شیرمردان علوی و طبری قامت علم کردند تا با امر ولی، راهی میدان نبرد شوند گویی در صفین و احد حضور دارند.
ماجرای دفاع از حرم زینب کبری(س) که به میان آمد، قرار گرفتن در صف سربازان سردار حاج قاسم سلیمانی اختیاری بود، باز هم دلاورمردان این خاک آزادانه و بی‌محابا اعلام آمادگی کرده و دل به دریا زدند و ماجرای خان طومان را رقم زدند، آن‌ها نماز عشق را به پیشوایی حاج قاسم خواندند، همان شهید و اسطوره ملی که نامش ورد زبان جهانیان گردیده است.
شهدای امنیت این خاک از نیروهای مسلح ارتش، سپاه، نیروی انتظامی و سربازان گمنام امام زمان(عج) برای مبارزه با اشرار و منافقان قسم خورده بی‌تابی می‌کردند و در مبارزه جانانه با دشمن زبون و کوردل، شهید ره عشق شدند. شهدای مازندرانی همانند سایر شهدای این دیار به شجاعت معروفند و در هنگامه نبرد بسم الله را گفته و با ذکر یا علی کار را به شهادت ختم می‌کنند و امضای شهادت را از حیدر کرار می‌گیرند.
و امروز نیز شهدای مظلوم سلامت در همان راه با سعادت جهاد و شهادت گام برمی‌دارند. شیوع ویروس ناشناخته و مرگبار کووید 19، نه تنها مانع از حضور کادر درمان در مراکز درمانی نشد بلکه آنها را در خط مقدم جهاد با کرونا قرار داد. لباس سفید برتن کرده و در راه کمک به بیماران و باز گرداندن سلامت به تن جامعه، شهید شدند و به قهرمانان سلامت تبدیل شدند.
در این دیار دلیران هر بار شاهد ایثار و شهادت نوجوانان و جوانانی هستیم که دل از خانه و کاشانه کنده و دل به خدا می‌دهند تا معبود، عشقشان را خریداری کند.
همیشه به خاطر می‌سپاریم که شهدا از رویاهایمان بزرگترند. از تصورمان والاترند و از گریبان خیالمان قد می‌کشند. تا همیشه تاریخ، خود را قدردان ایثارگری این آلاله‌های سرخ دشت ایران زمین می‌دانیم.
با گذشت سالیان از دوران دفاع مقدس هنوز هم شاهد بازگشت پیکرهای پاک شهدا هستیم…
همه جا صحبت از شهداست. مردم آشنایی زیادی با نام شهید دارند و به حال شهدا غبطه می‌خورند و زیر لب زمزمه می‌کنند ای کاش شهدا شفاعت مان کنند…
آری کاش هر روز، روز شهید بود، کاش همه ما در مسیر شهادت جان دهیم