ستاد ملی کرونا به منظور مقابله با شیوع افسارگسیخته این ویروس در کشور تصمیمات سخت گیرانه ای را از اول آذر اعمال نمود، علارغم اینکه انتقاداتی به محدودیت های اعمال شده از لحاظ فشار به اقتصاد مردم وارد بود اما شاید در آن شرایط بحرانی اتخاذ چنین تصمیماتی تنها راهی بود که این ستاد پیش رو داشت.
نکته جالب پذیرش این موضوع از جانب مردم فهیم کشور و استان مازندران بود، مردم و کسبه با این استنباط که بعد از پایان محدودیت 2 هفته ای، شیوع کرونا کنترل شده، زندگی و کسب و کار بهتری خواهند داشت با کمترین مقاومتی دستورات ستاد ملی کرونا را با نظارت مسئولین استانی و شهرستانی انجام دادند.
آمارها در کشور نشان از بهبود شرایط می دهند و از 160 شهری که در یکم آذرماه در وضعیت کرونایی قرار داشتند بعد از آن دو هفته امروز 64 شهر با وضعیت قرمز در کشور داریم.
اما شرایط در استان مازندران متفاوت است، یکم آذرماه سه شهر ساری، آمل و بهشهر در وضعیت قرمز قرار داشتند و کسب و کار مردم در این شهرها به صورت کامل تعطیل شد، اما اکنون علارغم بهبود شرایط در کشور، 3 شهر دیگر در مازندران در وضعیت بسیار پر خطر قرار گرفته اند و تنها بهشهر از وضعیت قرمز خارج شد، اکنون از 64 شهر قرمز کشور، مازندران پنج سهم دارد، اما دلایل این شکست کرونایی در مازندران چیست؟
آیا در اعمال محدودیت های تردد بین شهری و استانی کوتاهی صورت گرفت؟ آیا عدم برخورد مناسب با معدود کسبه ای که به دستورات ستاد کرونا عمل نکردند موجب جدی گرفته نشدن محدودیت ها شد؟
آیا برگزاری جلسات با تعداد نفرات بالا و عدم رعایت پروتکل های بهداشتی در ادارات در این شکست موثر بود؟ یا اینکه عامل اصلی مردم و برگزاری دورهمی های خانوادگی بود؟ در بعد فرهنگی برای رعایت پروتکل ها توسط مردم چه اقدامات متوازنی در سطح استان انجام گرفت؟
هرچه که بود اکنون کادر درمان استان مازندران فشار مضاعفی را تحمل می کند و با تمدید محدودیت ها در شهرهای مازندران در پی افزایش شهرهای با شرایط قرمز، اقتصاد مردم با مشکلات بیشتری مواجه شده است و مردمی که با امید به مدیریت کرونا و بازگشت به شرایط عادی زندگی 2 هفته گذشته را به دستورات ستاد کرونا عمل نموده اند انتظار پاسخگویی از مسئولین ارشد استان و استاندار مازندران در جهت تنویر افکار عمومی را دارند.
