به گزارش سکان، سرطان سلول‌‌‌‌های مجاری پانکراس (Pancreatic ductal adenocarcinoma) بر اثر انباشت تغییرات چندگانه ژنتیکی در سلول‌‌‌‌ها ایجاد میشود. با این وجود، بروز سرطان در سلول ها به تغییرات اپی ژنتیکی نیز وابسته است. به بیان ساده، اپی‌‌‌‌ژنتیک تنظیماتی است بر سطح ماده ژنتیک که بیان یا عدم‌بیان ژن‌‌‌‌ها را تنظیم می‌‌‌‌کند. به‌منظور شناخت قطعی تغییرات اپی‌‌‌‌ژنتیکی که منجر به تومورزایی در سلول‌‌‌‌های سرطانی میشود، مرضیه ابراهیمی، ریحانه خوش‌‌‌‌چهره، الکساندرا آیچر و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، مرکز تحقیقات ملی سرطان اسپانیا و دانشگاه سیدنی استرالیا، طی پژوهشی از تکنولوژی بازبرنامهریزی سلول‌‌‌‌ها برای معکوس کردن تغییرات اپی‌‌‌‌ژنتیکی استفاده کردند. در این پژوهش از سه روش برای بازبرنامهریزی سلول‌‌‌‌های سرطانی مجاری پانکراس در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد؛ 1. انتقال عوامل یاماناکا به سلول‌‌‌‌ها با کمک ویروس، 2. انتقال عوامل پرتوانی در سطح ژن یا به کمک میکروRNAها یا 3. استفاده از انتقال دهنده‌‌‌‌های اپی‌‌‌‌زومال به عنوان روشی مطمئن‌‌‌‌تر بدون اختلاط با ماده ژنتیکی سلول. صحت باز برنامه ریزی به وسیله رنگ آمیزی ایمنی، رنگ آمیزی با آلکالین فسفاتاز و سنجش ژن (Real Time PCR) ارزیابی گردید.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌‌‌‌المللی oncogene به چاپ رسیده است، نشان داد، القا به‌وسیله انتقال‌دهنده‌‌‌‌های اپی‌‌‌‌زومال موثرترین روش برای بازبرنامهریزی سلول‌‌‌‌های سرطانی مجاری پانکراس و سلول‌‌‌‌های فیبروبلاستی (به عنوان گروه کنترل) است. نتایج این پژوهش نشان میدهد، سلول‌‌‌‌های حاصل از بازبرنامهریزی از نظر عملکرد کاملا با سلول‌‌‌‌های والد خود متفاوتند و سرطان‌زایی آنها، چه در شرایط آزمایشگاهی و چه در بدن حیوان مدل، به شدت کاهش یافته است.
از آنجا که تغییرات اپی‌‌‌‌ژنتیک درست کم‌علت بخشی از تومورزایی و تهاجمی بودن سلول‌‌‌‌های سرطان پانکراس است، یافته‌‌‌‌های این پژوهش نشان میدهد استفاده از تعدیل کننده‌‌‌‌های اپی‌‌‌‌ژنتیکی می‌‌‌‌تواند وضعیت خطیر مبتلایان به سرطان پانکراس را کاهش دهد.
