به گزارش سکان، این افراد که این روزها در مازندران در بین آنان فارغ‌التحصیلان بیکار دانشگاهی نیز به وفور دیده می‌شود٬ برای انجام امور ساختمانی و بارکشی در گذرها و خیابان‌های شهرهای مختلف می‌ایستند و به امید یافتن کاری هر چند کوتاه مدت باشد.
برخی اوقات کارگران سر گذر ساعت‌ها در یک شبانه روز معطل آمدن افرادی هستند که آنان را برای کار فراخوانی کنند؛ ولی این روزها هم کار کم شده و پیمانکار، با آمدن کرونا و در کنار آن مشکلات اقتصادی و کاهش ساخت و سازها٬ دیگر خبری از حضور کارگران فصلی و سرگذر٬ در ساختمان‌های در حال ساخت و یا واحدهای تولیدی نیست و این افراد مجبورند روزها در سر چهارراه‌های شهر بنشینند و بر قصه پر غصه بیکاری خود مویه کنند.
حضور افراد کارگر بیکار در گذرگاه‌های شهری٬ علاوه بر مشکلات بصری ایجاد شده در خیابان‌های شهر٬ آسیب‌های اجتماعی فراوانی را نیز به دنبال دارد.
کارگران سر گذر پس از شیوع ویروس کرونا بر تعدادشان افزوده شده و نداشتن بیمه بیکاری و بسته‌های معیشتی مشکلاتشان را چند برابر کرده است.
این افراد به دلیل نداشتن بنیه مالی و اعتمادزایی در جامعه٬ نتوانستند از تسهیلات کرونایی بهره‌مند شوند و در این میان هیچ خبری هم از مسئولان ارشد استان نیست.
ای کاش مدیران دولت تدبیر و امید در مازندران حداقل در این چندماه پایانی دوره مدیریتی خود کمی هم به فکر این کارگران فصلی باشند تا مردم کمی از تدبیر و امید را لمس کنند.
